Koronka teneryfowa

Koronka – wyrób sztuki użytkowej, często o dużych walorach artystycznych, będący rodzajem ażurowej plecionki z nici najczęściej bawełnianych lub lnianych, czasem metalowych.

Ze względu na sposób wykonania i wygląd, koronki dzielimy na:

• szydełkowe – wykonywane szydełkiem;

• igłowe – wykonywane poprzez osnuwanie nici na kawałku tkaniny, którą po wykonaniu wzoru usuwa się;

• klockowe – wykonywane za pomocą nici nawiniętych na specjalne klocki, przeplatanych i wiązanych w odpowiedni sposób;

• siatkowe – wytwarzane przy użyciu sztabki i specjalnej igły, a następnie w zależności od wzoru, cerowane;

• frywolitki – wyrabiane za pomocą czółenka, igły lub szydełka do frywolitek (cro-tat);

• teneryfowe – wykonywane przy użyciu specjalnej foremki i igły.

Koronka teneryfowa - jest odmianą koronek igiełkowych. Robi się ją na osnowie

nałożonej na foremkę. Ojczyzną koronek teneryfowych jest Ameryka Południowa, a do Europy przybyły z Brazylii w końcu XVI i na początku XVII w. Znalazły licznych zwolenników i wykonawców, zwłaszcza w Hiszpanii i południowej Francji. Początkowo znane były jedynie w kształcie kół o promieniście rozchodzących się od środka koła nitkach osnowy, przez co zyskały nawet miano koronek słonecznych. Później wyrabiano je w różnych kształtach, głównie jako kwadraty, prostokąty i pasy z ząbkami.

Technika wykonywania koronek teneryfowych polega na cerowaniu różnorodnych elementów na uprzednio nasnutej osnowie o dowolnym kształcie oraz na zastosowaniu ściegu wiążącego. Najczęściej stosowanymi w koronce teneryfowej rodzajami cerowań są:

- wachlarzyki

- pajączki

- pręciki atłasowe

- listki

- kłosy

- guziczki

- zygzaki itp.

Oto moje prace: